La Strada per Roma

Giro d’Italia completato !             Ik ben terug in Trento, wat betekent dat het rondje Italie compleet is.  Ik vertrok hier op 18 September, om er nu 25 dagen, ruim 1.200 km en 10.000 hoogtemeters later weer terug te keren. Via o.a. Venetië, Assisi, Rome, Siena, Florence, Bologna en Verona. Er liggen heel wat van mijn zweetdruppels op de lastige Italiaanse hellingen, maar het was alleszins de moeite waard. ITALIAANSE DEEL - overzicht Ik had gisterenavond al geconstateerd dat ik terug was in Duits- Italie. Toen ik om 18:30 mijn rondje door het dorpje ging lopen, zaten onze Oosterburen al aan hun Abendessen. Voor 1 keer was ik blij met hun invloed, want ik ben geen fan van van de Italiaanse diner-tijden. Toen ik ook nog eens een uitstekende gegrilde visschotel voor mijn neus kreeg, kon de avond niet meer stuk ! Die trend werd vanmorgen voortgezet met het beste ontbijt dat ik in Italie heb gekregen. Een uitgebreid buffet met vers fruit, eieren, vleesw...

Lago di Garda     Na een frisse start in Verona, warmt het snel op en fiets ik in het zonnetje onder een blauwe hemel. Heerlijk om weer op de fiets te zitten. Na het verlaten van de stad voor het eerst in lange tijd een fijn fietspad, dat de rivier de Adige volgt. Ik kan in de verte de Alpen al zien liggen. Bij Piovezzano kies ik voor de Garda-meer variant, water trekt mij nu eenmaal. Ik passeer een heuvelruggetje met opnieuw een fietspad, ditmaal door de wijnvelden. Bij Bardolino kom ik bij het prachtige Lago di Garda. Het eerste stuk nog langs de verkeersweg, die niet erg druk is. Later volgt een fietspad direct aan het water. Het Gardameer staat bekend om zijn milde klimaat; op de meest beschutte plaatsen groeien zelfs citroenen. Het is met 370 km2 het grootste van de Italiaanse meren. Het zuidelijke deel, waar ik vorig jaar fietste, loopt uit in een breed bekken waar het schieteiland van Sirmione inpriemt. Ik rij nu naar het noorden, dat gedeelte is ingeklemd tussen steile...

Verona      Het is lastig besluiten wat wijsheid is vandaag. De eerste regionale trein naar Verona vertrekt om 11:10. Ik ben vroeg op het station, waar ze mij niet kunnen ze vertellen of hij wel of niet zal gaan. Het is geen algemene staking, maar machinisten kunnen zelf besluiten of ze vertrekken. Mocht hij niet rijden dan komt de fietsrit, als ik autowegen wil vermijden, in de buurt van de 150 km. Dat is minstens 7 uur fietsen en als ik dan pas om 11 uur vertrek…. Als ras-optimist besluit ik het er op te wagen en heb ik ineens tijd voor een fietsrondje door het centrum van Bologna. Dan blijkt dat ik mijn mening moet bijstellen, het is toch een fraaie stad. Ruim op tijd terug op het station, waar aangegeven staat dat de trein op perron 3 vertrekt. Daar aangekomen staat er al een trein met wachtende mensen ervoor. Dat geeft hoop. De trein is dicht, maar na enige tijd komt het treinpersoneel aangelopen. Dat ziet er goed uit ! Ze stellen zich echter op aan het begin van de ...

Bologna Het is niet mijn dag vandaag. Op een of andere manier ben je na 40 dagen aan een bepaald fietsritme gewend en dat is nu verstoord.  Afhankelijk van vertrektijden, wachten, mondkapjes. Op zich kun je met Trenitalia prima de fiets vervoeren. Er is echter 1 maar….Je kunt het ijzeren ros alleen op de regionale treinen meenemen. Dus even lekker opschieten met de Frecciarossa, de Italiaanse HSL, is er niet bij. Ik moet dus een beetje plannen en low-speed hoppen om noordwaarts te komen. De zondagse trein naar Faenza is opmerkelijk bezet, maar uiteindelijk vind ik een plaatsje naast mijn fiets. Later zou ik snappen waarom de trein zo vo vol was.. Ergens halverwege moeten we 10 minuten wachten op een tegemoetkomende trein. Dit blijkt een stoomtrein te zijn die door de plaatselijke fanfare wordt ingehaald. Leuk om te zien, maar daardoor mis ik wel de aansluiting naar mijn bestemming, dit betekent een uurtje wachten. Verder is het behoorlijk sjouwen met de vele perrontrappen,  wa...