Bologna

Het is niet mijn dag vandaag. Op een of andere manier ben je na 40 dagen aan een bepaald fietsritme gewend en dat is nu verstoord.

Afhankelijk van vertrektijden, wachten, mondkapjes.

Op zich kun je met Trenitalia prima de fiets vervoeren. Er is echter 1 maar….Je kunt het ijzeren ros alleen op de regionale treinen meenemen. Dus even lekker opschieten met de Frecciarossa, de Italiaanse HSL, is er niet bij. Ik moet dus een beetje plannen en low-speed hoppen om noordwaarts te komen.

De zondagse trein naar Faenza is opmerkelijk bezet, maar uiteindelijk vind ik een plaatsje naast mijn fiets.

Later zou ik snappen waarom de trein zo vo vol was..

Ergens halverwege moeten we 10 minuten wachten op een tegemoetkomende trein.

Dit blijkt een stoomtrein te zijn die door de plaatselijke fanfare wordt ingehaald. Leuk om te zien, maar daardoor mis ik wel de aansluiting naar mijn bestemming, dit betekent een uurtje wachten. Verder is het behoorlijk sjouwen met de vele perrontrappen, want in de lift past mijn fiets niet. Ook de hoge instap in de trein is een uitdaging

Nou ja, ik kom uiteindelijk wel in Bologna.

De rode stad. Roodachtige tinten kleuren de panden in het historische centrum.

Le due torri, de 2 torens, staan scheef en zijn een overblijfsel uit de middeleeuwen, waarin het gezicht van Bologna door zo’n 180 torens bepaald werd. Ik laat het beklimmen van de 500 treden graag aan anderen.

Het Piazza Maggiore is het belangrijkste plein en het feitelijke hart van de stad.

Als je door de straten van de stad loopt, merk je vrijwel nergens dat er een systeem van ondergrondse kanalen is. Dan heb ik toch liever de kanalen van Venetie.

Zeker na Florence is het opvallend hoe weinig toeristen er zijn, des te meer studenten ! De Universiteit van Bologna is de oudste nog bestaande van Europa. Daarom is de bijnaam van de stad ook wel ‘La Dotta’ (de student)

We kennen de stad natuurlijk allemaal van spaghetti Bolognese, maar het gerecht met vleessaus (‘ragu’ zoals ze het hier noemen) wordt oorspronkelijk van tagliatelle gemaakt.

Bologna en omgeving is het mekka van de motorsport. Ferrari, Maseratie, Lamborghini, Ducati en meer.

Op een of andere manier bevalt de stad mij minder. Dat gevoel wordt versterkt door een religieuze openlucht manifestatie in het centrum. Het zijn in het zwart geklede zeer fanatieke mannen met baarden die zingen en zichzelf slaan. Politie is alom aanwezig en versterken de scary atmosfeer. Dat ziet er toch heel anders uit dan het zondagse psalm-gezang in de Oude Kerk van Katwijk Zee…

Morgen verder per spoor naar Verona. Ik ben daar of heel vroeg of heel laat. De Italiaanse NS heeft namelijk (weer eens) een staking afgekondigd en er is een gerede kans dat de trein niet rijdt. Als ik ‘s avonds langs het station loop, is het gigantisch druk. De staking begint vanavond om 21:00 en duurt een dag. Dus waarschijnlijk proberen ze allemaal voor de staking uit te reizen.

Geen trein betekent dan 130 km fietsen. We gaan het zien; geen zorgen over morgen !