Giro d’Italia completato !

Ik ben terug in Trento, wat betekent dat het rondje Italie compleet is.

Ik vertrok hier op 18 September, om er nu 25 dagen, ruim 1.200 km en 10.000 hoogtemeters later weer terug te keren.

Via o.a. Venetië, Assisi, Rome, Siena, Florence, Bologna en Verona.

Er liggen heel wat van mijn zweetdruppels op de lastige Italiaanse hellingen, maar het was alleszins de moeite waard.

ITALIAANSE DEEL - overzicht

Ik had gisterenavond al geconstateerd dat ik terug was in Duits- Italie. Toen ik om 18:30 mijn rondje door het dorpje ging lopen, zaten onze Oosterburen al aan hun Abendessen. Voor 1 keer was ik blij met hun invloed, want ik ben geen fan van van de Italiaanse diner-tijden. Toen ik ook nog eens een uitstekende gegrilde visschotel voor mijn neus kreeg, kon de avond niet meer stuk !

Die trend werd vanmorgen voortgezet met het beste ontbijt dat ik in Italie heb gekregen. Een uitgebreid buffet met vers fruit, eieren, vleeswaren, yoghurt en muesli is precies wat een wielrenner als bodempje nodig heeft. Ik kon dus goed gevuld op pad.

Het eerste deel vervolgde het fietspad langs het meer, dat een grimmiger aanblik dan gisteren

bood, door de harde wind. Noord, zodat ik hem de hele weg tegen had. Wel ideaal windsurf-weer, maar ja, je kunt niet alles tegelijk doen. Na een paar tunnels, altijd vervelend, bereik ik Torbole, waar het aangenamer is door de zuidelijke ligging in de luwte.

Dan moet er geklommen worden, een pittige 9-11 %, maar in tegenstelling tot de Toscaanse heuvels, is het hier meer als een tandartsbezoek. 1 lange klim; het doet even pijn, maar dan ben je er snel vanaf. Na de top, passeer ik Lago di Loppio. Een raar uitziend meer, dat een wetland blijkt te zijn met eigenaardige flora en fauna. Het is gedraineerd als gevolg van de aanleg van de Mori-Torbole tunnel in 1954, alleen bij zware regen wordt het kort gevuld.

Ook hier weer een vrijgelegen fietspad, dat uiteindelijk bij Mori weer aansluit op de fietsroute langs de Adige. Uiteindelijk zou je dus de hele route van Reschen naar Verona via fietspaden kunnen doen, zo’n 260 km ( dat is de afstand Alkmaar-Maastricht !).

De route gaat mooi tussen de berghellingen door en ik ruik de fruitbomen. Het laatste stuk is nog een beetje afzien; het fietspad loopt kaarsrecht tussen 2 autowegen, met harde wind tegen.

Morgen begin ik met de trein-terugreis naar NL !